Futuristika, Pınar İlkiz’in kalemiyle Barbara Kruger’ın bir nevi ajit-prop, bir miktar anti-pop fotoğraf çalışmalarına dikkat çekiyor. Bir de ricada bulunuyor, Nicole Kidman biraz kenarda dursun!
Nicole Kidman’ın Fur isimli filmde [Diane Arbus]‘u canlandıracağını duyduğum zaman ne yalan söyleyeyim alnımdan vurulmuşa dönmüştüm. Hayatımın bütün kült kadınlarını Kidman’dan izlemek zorundaydım sanki. The Hours filminde başrolde oynamasına rağmen benim şölenim Julianne Moore’un olduğu sahnelerdi mesela. Fur’e dönecek olursak benim için tamamen bir hayal kırıklığıydı. Diane Arbus’un fotoğraftaki tartışılmaz yeri, garip ilişkiler içine girmiş ve fotoğraf kariyerinin eşiğine kadar getirilip bıraklımış bir pelikülün için sıkışıp kalmıştı resmen.
Bu yazının konusu ise Arbus’un öğrencisi olmuş başka şahane bir kadın: Barbara Kruger. Kendisi bir fotoğrafçı değil, aslında kavramsal sanatçı. Bana kalırsa kelimelerin gücünü kullanan ve söylemini imgelerle güçlendiren bir kolaj sanatçısı. 1945 New Jersey doğumlu Kruger’i fotoğraf camiasıyla ve moda dergilerinin alt kültürleriyle asıl tanıştıran 1960′larda Harper’s Bazaar’ın sanat direktörü Marvin Israel olmuştu. Akabinde zaten Kruger okulu bırakıp Mademoiselle dergisinde çalışmaya başladı. Kruger’in kariyerinin gelişimi aslında 1960′ların sonunda 1980′lere kadar uzanan süreç içinde gerçekleşti. Siyasi metinlerin kapaklarını tasarlayan Kruger şiirle ilgilenmeye başladı ve hatta tasarım dersi vermeye başladı.
Genelde dergilerde görebileceğiniz metinleri kullanan ve bunları siyah beyaz fotoğrafların üzerine monte eden Kruger’in işlerine billboardlarda, tişörtlerde hatta tren istasyonlarında bile rastlamak mümkün.
Benim en sevdiğim işi ise Descartes’tan bozma “I Shop Therefore I Am / Alışveriş Yapıyorum Öyleyse Varım” işi. Hatta bunun bez alışveriş torbalarına basılmış halinin tadından yenmez.
Barbara Kruger’dan anti pop gider:
* Sanırım, tehlikeyle başa çıkabilmek için kendimce iletişim, dil becerisi geliştirdim.Bu daha çok, tetik çekmek yerine kadınsı bir davranış biçimi.
* Kendi hayatımı yaşıyorum. Yaşam tarzı satın almıyorum.
* Her zaman haberlere bağımlı oldum. Bir sürü gazete okuyup, TV’de Pazar sabahlarındaki haber programlarını izledim. Böylece, iktidar, kontrol, cinsellik ve ırk sorunlarını gayet kuvvetli hissettim.
* Kamu sanatı teriminden hoşlanmıyorum çünkü ne anlama geldiğini bilmiyorum. Eğer tahmin ettiğim anlama geliyorsa, ben yokum. Kategori manyağı değilim ben.